Öncelikle makaleme başlamadan önce , makale ile pek aram yoktur genellikle uzun yazılar yazarım ve çocukluk hayalimdir. 10 yaşında uzun uzun yazılar yazıp arkadaşlarım dört gözle okurlardı. Okulda kompozisyon birinciliğim vardır neyse bu kadar övgüyü bırakıp sizlerinde övgüsüne laik olacağım umarım.
Başımdan geçen bir olayı size anlatacağım ;
"İddaa" yada bahis mi desem , uyuşturucu , esrar , sigaradan daha bağımlılık yapan bir olaydır. Bunun en dibini gördüm. Bir günde 3,4 bin TL kazandığım oldu bir günde 8 bin TL kaybettigim de oldu. Genel de kim ne söylerse söylesin bu illettin kazananı yoktur. Osmanlı zamanında bir hastalık vardı. Veba yakalandın mı ölüyorsun. Bu illette de yakalandın mı herşeyini alıyor . Sadece maddi değil manevi olarak da sevdiklerini alıyor . Nasıl diye sordugunuzu tahmin ediyorum. Bu illet beyinine kadar giriyor. Kaybedince psikolojini bozuyor. Sağa sola saldırıyorsun ister istemeden. Farkında olmadan sevdiklerini üzüyorsun. Vakit ayıamıyorsun arkadaşlarına sevdiklerine uzaklaşıyorsun herkesten. Tek dostun oynadığın bahisler. Bırakmak istiyorsun , vazgeçemiyorsun. Çoktan Leyla'n olmuştur. Elinde ne var ne yoksa yatırıyorsun. Kaybediyorsun , gidip eşten dostan borç edip oynamaya devam ediyorsun. Kazanıyorsun , keyfin yerine geliyor , daha büyük oynuyorsun , şansın dönmeye devam edince artık hırs gözünü bürkmüş bir kere devam ediyorsun. Kaybetmeye başlayınca kazandıkların elinden gidiyor ve üstüne borçlanıp kaybediyorsun. Bankalardan kredi çekiyorsun onları da kaybedince bankalara borclanıyorsun. Gidip bir yerde çalıştığında kredini ödüyorsun , borç aldıklarına borcunu veriyorsun elinde avucunda kalanla tatmin olmayıp kaybettiklerini tekrar kazanmak istiyorsun o elinde kalan da gidiyor. Ailenle ters düşüyorsun kavgalar ediyorsun , evlatlıktan red etmeye kadar geliyor. Kimileri son şans verip bu illetten evladını kurtarmak istiyor. Kimileri artık güveni kalmayıp eve almaz. Artık hiçbir şeyi kalmayınca intihar edenler bile oluyor. Bende intihar eşiğine geldim. Çok az kalmıştı maaşımı kaybetmiştim , babama para vermem lazımdı arkadaşlardan borç alıp babama verdim. Sonra ki ay gelip çattı arkadaşıma mecbur borcunu vermem lazımım ikisinin parasını çıkarıp herşeyi düzeltmek amacıyla yine şeytana yenilip oynuyordum kaybediyordum. Bankalara esir oluyordum. Artık bankalara esir olduktan sonra yalanım ortaya çıkıyordu babam çok fena kızmıştı beni böyle defalarca affetti ben devam ettim o affediyordu , artık hak etmiştim kovulmayı bir süre arkadaşın evinde yaşadım 2 aya yakın herşeyi bırakıp pişman olduktan sonra evime tertemiz gittim. Gidene kadar çok acı yaşadım. 1 kere söz yüzüğüm 1 kere de evlenmeme 40 gün kala sevdiklerimden ayrılmak zorunda kaldım. En büyük suçlu benim , nefsime hakim olamadığım için ne evlenebildim ne de doğru dürüst islerimde kalıcı olabildim. Bu yüzden bu konuda aşırı tecrübeli olduğum için makalemi yazdım umarım çok beğenirsiniz devamı gelecektir..
